Alles is mogelijk. Alles wat dit Universum te bieden heeft hebben wij in ons zitten en kunnen we zijn. We zijn authentiek en bestaan voorbij aan dit Universum, als een Universum dat zichzelf uitdrukt en we bestaan daar weer aan voorbij.
We zijn in alle dimensies aanwezig in dit Universum, want we zijn Multidimensionaal. We hebben aspecten die zichzelf uitdrukken, als een dier als een planeet, een plant, een boom, een ster, een galaxy en dus als een heel Universum en nog veel meer. We zijn oneindig, we zijn zoveel en we kunnen alles. We zijn zo ongelooflijk krachtig!
Waarom zijn we dan in dit leven zo beperkt en lijkt de waarheid meer science fiction dan werkelijkheid?
We staan op het punt alles wat we zijn te ankeren, hier in deze fysieke vorm. En steeds meer mensen over de hele wereld vangen glimpen op van hun unieke, authentieke zelf en van alles wat ze zijn. Glimpen uit het verleden (vorige levens), visioenen van de toekomst, herinneringen van aspecten anders dan het mens zijn en ga zo maar door.
Maar toch is er iets dat ons constant tegenhoudt om echt te herinneren en dat is onbewuste programmering. Alles wat we zijn vergeten zit in ons onderbewustzijn en ook de programmering die ons weerhoudt weer samen te gaan met ons onderbewustzijn. Over deze programmering wil ik het in dit artikel gaan hebben.
We zijn in zoveel dingen gaan geloven, zoveel overtuigingen beheersen ons leven. Ze zitten in ons onderbewustzijn en bepalen ons leven in zoveel opzichten. En omdat we ons er niet bewust van zijn, schenken we er geen aandacht aan. We blijven constant bezig met hetgeen we wel bewust van zijn, dat deel van de puzzel grijpen we ons aan vast en daarom blijven we in cirkels draaien.
Ons onderbewustzijn en bewustzijn zijn weer eens twee zijden van dezelfde medaille van dualiteit en dus twee energieën die eigenlijk één zijn. We ervaren nu de fragmentatie, dat is ervaring, maar het is illusie dat deze twee energieën apart bestaan. Ze beïnvloeden elkaar constant.
In mijn vorige artikel heb ik beschreven hoe we vaak vanuit ons bewustzijn ons onderbewustzijn proberen te beïnvloeden, maar ik ben er persoonlijk achter gekomen dat de antwoorden in ons onderbewustzijn schuilgaan.
Alle herinneringen zitten in ons onderbewustzijn, alles wat we zijn en wat we zijn geweest gaat schuil in ons onderbewustzijn, al onze wonden en trauma's die hebben we weggestopt in ons onderbewustzijn en alle overtuigingen die ons leven vormgeven die zijn ons onderbewustzijn in geslopen en eigenlijk alles waar we ons niet bewust van zijn zit in ons onderbewustzijn en dat is nogal veel aangezien we oneindig zijn.
Allereerst ons tijdsbesef, want tijd is ook multidimensionaal en dus niet lineair. Alles gebeurd tegelijkertijd, verleden, heden en toekomst en dat is iets wat niet te bevatten is met ons mind. Ik heb ooit een mooi metafoor gehoord om dit uit te leggen en die ga ik stelen, omdat ik het zelf nu even niet beter kan verwoorden. Ook al is het een onbewuste programmering dat ik zelf geen beter metafoor of verwoording kan bedenken.
Tijd is geen rechte lijn, maar rond, alles gebeurd tegelijkertijd, alleen ervaren wij dat nu niet zo. Je kan het vergelijken met de Aarde die plat lijkt als we erop lopen. Het lijkt één rechte lijn, maar als we eruit opgetild worden en van een afstand naar de Aarde kijken dan zien we dat ze rond is. Zo ook met tijd, we zitten nu in deze dimensie en deze ervaring van tijd en daarom lijkt het een rechte lijn, maar als we uit deze dimensie opgetild worden dan zullen we zien dat het rond is en eigenlijk alles tegelijkertijd gebeurd.
Steeds meer mensen die bewust worden die ervaren ook dat de tijd niet meer klopt. Het voelt steeds minder als een rechte lijn. Als je iemand heel lang niet hebt gezien dan voelt het net als gister en sommige dingen die je gister hebt gedaan die weet je niet eens meer. Alles loopt door elkaar heen.
Ons verleden heeft dus nog heel veel invloed op hoe we vandaag leven en onze toekomst
ook. Dat is ook waar veel mind-
Het is nog niet de bedoeling dat we ons bewust worden van onze toekomst, niet volledig in ieder geval. Want dat zal de hele ervaring teniet doen. We staan daarvoor namelijk nog niet voldoende is onze kracht, we zouden ons vastgrijpen aan de toekomst en daar naartoe gaan leven en daarom dus niet meer in het hier en nu aanwezig zijn. Dat is namelijk een overlevingsmechanisme die we allemaal hebben. Ons vastgrijpen aan de toekomst of in het verleden blijven hangen om niet in het heden aan te komen. Of helemaal opgaan in het heden en ons verleden en onze toekomst diep wegstoppen in ons onderbewustzijn, dat is ook een manier, maar ook dan ben je niet in het hier en nu aanwezig. Want het verleden en de toekomst zijn eigenlijk één en hebben ook een plaats in het hier en nu. Ons verleden bepaald onze toekomst en onze toekomst ons verleden.
Sommige mensen blijven in het verleden hangen en daar ligt een groot deel van hun focus, waardoor ze blijven hangen aan één zijde van dualiteit en andere mensen die leven constant in de toekomst. Ze maken plannen en leven constant hun 'verlangens' achterna om maar niet aan te komen in het nu. Andere mensen zijn erin gaan geloven dat ze in het nu leven, maar sluiten zichzelf volledig af voor hun verleden en hebben ook geen verlangens en intenties voor de toekomst.
Alle drie zijn manieren waarin we bewust blijven van een selectief deel van onszelf, terwijl we de rest diep wegstoppen in ons onderbewustzijn en de fragmentatie tussen bewustzijn en onderbewustzijn in stand blijft.
Om ons bewust te worden van onbewuste programmering is het dus belangrijk om te beseffen wat er allemaal in ons onderbewustzijn zit. Alle matrix programma's die er zijn om ons te beperken spelen in op ons onderbewustzijn. Wat logisch is, anders zouden we het zo door hebben.
Ze spelen in op onze trauma's en dat zijn er nogal wat. Deze trauma's zitten in ons verleden en ze spelen ook in op onze verlangens en deze zitten in onze toekomst. En beide zitten in ons onderbewustzijn voor een groot deel.
De eerste stap om ons bewust te worden van onbewuste programmering is dus om bewust te worden van waar onze focus ligt en open te gaan staan om zowel het verleden als de toekomst toe te laten in het hier en nu.
Elke keer als we geraakt worden door iets in het leven dan hebben we een opening om meer van onszelf toe te laten en ons dus meer bewust te worden van ons onderbewustzijn.
Simpelweg door hetgeen loskomt toe te laten. En ik heb het niet alleen over het verleden en de toekomst, maar over alle tegenstellingen die weer samen mogen komen. Ook de meeste duistere aspecten van onszelf hebben we weggestopt in ons onderbewustzijn omdat we er bang voor zijn geworden. We richten ons helemaal op het uiterlijke leven waardoor onze innerlijke wereld in ons onderbewustzijn verdwijnt of precies andersom. We identificeren ons volledig met de vrouwelijke energie waardoor ons mannelijke energie in ons onderbewustzijn blijft liggen als potentiële kracht enz.
We hebben zoveel weggestopt in ons onderbewustzijn omdat we er bang voor zijn en zelfs de angst hebben we diep weggestopt in ons onderbewustzijn, zo diep dat we deze angst misschien niet eens meer voelen.
Feit is dat onbewuste programmering in speelt op dualiteit, waardoor twee uitersten niet samen kunnen komen en de fragmentatie groter wordt. Er wordt ingespeeld op diepgewortelde angsten en dus onze trauma's. En wat is onze grootste angst?
DE ANGST OM ONSZELF TE ZIJN.
En wat is ons grootste verlangen?
HET VERLANGEN OM ONSZELF TE ZIJN.
Dit is de kern van alles. Een goed aanknopingspunt om ons meer bewust te worden van onbewuste programmering want als we volledig onszelf zouden zijn dan zouden we alles kunnen en vergeleken met wat er allemaal mogelijk is kunnen we vrijwel niets en is onze wereld erg klein.
We maken onszelf constant wijs dat we van alles niet kunnen, dat bepaalde dingen niets voor ons zijn omdat we er zogenaamd niet van houden. Maar guess what? Juist de dingen waarvan we denken dat ze niets voor ons zijn, kunnen ons helpen om weer een stuk van onszelf terug te vinden en dus een stuk onbewuste programmering te doorbreken. We kunnen namelijk alles en staan in verbinden met elk aspect van het leven, elke uitdrukking van het leven, zelfs de expressies die ons het meest tegenstaan.
Alleen zijn we ons daar niet allemaal meer bewust van, juist de aspecten van het leven waar we weerstand naar voelen zit de meeste uitdaging, want van die stukjes verbinding zijn we ons nog niet bewust en dus is het een deur om in contact te komen met ons onderbewustzijn.
Waar we het meest bang voor zijn daar moeten we heen als je het mij vraagt. Mijn grootste angst was de maatschappij, ik zou nog liever doodgaan dan dat ik me bewust zou verbinden met de maatschappij. Die plek waar niemand zichzelf is, iedereen een rol speelt, mensen een zeer beperkt beeld hebben van de werkelijkheid en volledig op gaan in hun werk, zich identificeren met hun werk en daarbuiten niet echt veel ruimte overhouden om meer te zijn dan hun werk, zo oninteressant en oppervlakkig en vreselijk. Dat is een beetje het beeld wat ik had van de maatschappij.
Geen enkel baantje hield ik vol, want ik kon niet mij zelf zijn in de maatschappij. Ik stelde me dus afhankelijk op van de maatschappij, want ik had een omgeving nodig waar mensen hunzelf waren om ook mezelf te kunnen zijn, ik had mezelf wijsgemaakt dat ik in de maatschappij niet mezelf kan zijn, terwijl het juist de grootste uitdaging is om mezelf te zijn in die maatschappij, want als ik het daar kan dan kan ik het overal.
De onbewuste programmering dat ik niet mezelf kan zijn in de maatschappij gaat heel ver terug. Natuurlijk, als je naar onze geschiedenis kijkt dan mochten we in vorige levens een hele lange tijd niet onszelf zijn. Als we ons authentieke zelf uitdrukte werden we vermoord of op zijn minst onze tong uit onze mond gesneden en op dat vlak zijn we allemaal getraumatiseerd tot in het diepste van ons zijn.
Toen ik intentie zetten om me te verbinden met de maatschappij (toekomst) kwam er een baan op me pad (heden) waar ik me voor het eerst op mijn plek voelde en ik erachter kwam dat er wel degelijk plekken in de maatschappij zijn waar ik een klik kan hebben met mensen en mijn plekje dus kan vinden. Maar dat betekent niet dat het makkelijk was en nog steeds is. Ik ging en ga nog steeds door mijn diepste angsten heen.
Zo'n diepe onzekerheid, zo'n diepe angst en met mijn grootste schaduwen werd ik geconfronteerd. En ik was gefocust op deze angsten en alles wat er los kwam en ik was gefocust op wat ik eigenlijk wilde doen, uiteindelijk. Deze site, feesten organiseren en behandelingen geven aan mensen. Mijn passie. Dus ik wist dat ik er doorheen moest.
Maar wat ik vergat was mijn verleden en dat is iets wat ik wel vaker vergeet. Het zit in mijn onderbewustzijn dus zie ik het logischerwijs vaak over het hoofd en richt ik me teveel op het heden (wat er nu gebeurd) en de toekomst (intenties).
Vanuit het nu kan ik ook niet begrijpen wat voor diepe angsten en onzekerheden erbij mij naar boven komen terwijl ik best heftige dingen heb meegemaakt in dit leven alleen al. Dingen die toch een stuk heftiger zijn dan gewoon een baantje in de maatschappij? Voor mij dus niet.
Nu ik mijn verleden er bewust bij haal, gewoon door mijn verleden de ruimte te geven op het moment dat iets me raakt, besef ik me hoe diep het gaat. Als er een diepe angst opkomt dan geef ik op dat moment dus ook mijn verleden de ruimte om door te komen en zie ik flitsen van dat ik werd opgehangen en word ik misselijk van alle flitsen die opkomen in beelden uit vorige levens.
We kunnen dit allemaal, vaak als beelden doorkomen denken we dat het onze fantasie is, maar ons onderbewustzijn spreekt vaak tot ons in beelden en een beeld zegt vaak veel meer dan een duizend woorden.
Soms komen beelden in herinneringen en soms zijn ze symbolisch bedoeld. Bij mij komen er meer gevoelens door dan beelden nog, als ik mijn verleden toelaat dan word ik echt ziek van wat er allemaal zit in mijn onderbewust, hoe diep de angst gaat om mezelf te durven zijn.
Het is nog niet helder allemaal, maar ik probeer dus steeds bewust te worden van mijn onderbewustzijn in de momenten dat ik geraakt word en de meeste angst ervaar in mezelf. Wanneer voel jij de meeste angst om jezelf te zijn? Wat is je grootste angst? Tussen welke mensen of op welke plekken vindt jij het het meest moeilijk om jezelf te zijn? Dat zijn de vragen die kunnen helpen bewust te worden van onbewuste programmering. In alle aspecten in het leven waar we ons nog niet verbonden mee voelen kunnen we contact leggen met ons onderbewustzijn in plaats van steeds in hetzelfde cirkeltje van ons comfortzone te blijven bewegen.
Soms is er geen ruimte voor ons om ons onderbewustzijn door te laten komen. We zitten dan helemaal ingebouwd in een comfortzone, want vaak als we een stuk onbewuste programmering doorbreken en zo uit ons comfortzone stappen dan hebben we de neiging om dat deel van het leven vast te willen grijpen en weer onderdeel te maken van ons comfortzone.
Ik zal een voorbeeld geven. Ik droeg altijd de onbewuste programmering bij me dat trainen in een sportschool niets voor mij is. Ik had in mijn hoofd de overtuiging dat ik wel wil trainen, maar dat mijn passie martial arts is en dat ik op zoek ben naar een goede martial arts leraar, want dat is wat ik wil. En daar ging ik naar leven. Hoe bedoel je vast houden aan een overtuiging en oogkleppen op doen?
Toen ik in een periode door hele donkere nachten van de ziel ging en alle mensen in mijn leven even had losgelaten om tot mezelf te komen, heb ik hulp gezocht bij een haptonoom die mij heeft geholpen om weer in contact te komen met mijn lichaam. Ik begon mijn lichaam ineens voor het eerst echt te voelen en wat ik voelde was intense pijn in elke cel van mijn lichaam.
Ik heb in het verleden onwijs veel drugs gebruikt en jaren geleefd op junkfood en mezelf op die manier heel veel geweld aangedaan. Tot op de dag van vandaag vind ik het moeilijk om goed voor mijn lichaam te zorgen.
Ik had mezelf helemaal afgesloten voor mijn lichaam en pas toen ik weer begon te voelen, voelde ik dat mijn lichaam schreeuwde om beweging!
Het eerste wat ik voelde, was dat ik al in het water was en me door het water bewoog en voordat ik het zelf doorhad was ik in het zwembad baantjes aan het zwemmen en ik genoot van elke beweging. Zo helend.
Vervolgens had ik behoefte aan meer en heb ik me aangemeld bij een sportschool vanuit de diepe behoefte uit mijn lichaam.
Ik had mezelf dus wijsgemaakt dat ik niet trainde omdat ik geen goede martial arts leraar kon vinden, terwijl ik niet door had dat het een stuk onbewuste programmering was. Het contact met mijn lichaam daar was ik me niet meer bewust van. Dan kan ik mezelf dwingen om goed te eten, dan kan ik gaan trainen vanuit het idee dat het gezond voor me is, maar pas als ik me bewust wordt van de onbewuste programmering kan ik me weer bewust worden van een onderdrukt aspect van mijn zijn, in dit geval mijn lichaam.
Ik heb dus weer een stuk geïntegreerd en dat is het fysieke stuk. De neiging is dan om trainen toe te voegen aan mijn wekelijkse dingen en me er dus weer in vast te zetten, om het onderdeel te maken van mijn comfortzone, zo kunnen we ons comfortzone steeds uitbouwen.
In die valkuil was ik ook gevallen en daarom heb ik trainen weer even los gelaten, om weer terug te keren naar het contact met mijn lichaam en vanuit daar steeds weer opnieuw te voelen wanneer mijn lichaam er behoefte aan heeft en niet mijn geest.
Want onbewuste programmering kan zich ook vervormen. Het vervormt zich naar een overtuiging dat je training bijvoorbeeld elke week nodig hebt en er anders last van hebt. Maar dan zit je er alweer in vast, ben je er afhankelijk van en het is een overtuiging geworden die zich steeds dieper in je onderbewustzijn gaat nestelen waardoor je erin gaat geloven en ernaar gaat leven.
Om bewust te worden van onbewuste programmering is het dus zaak om echt alert te zijn en je steeds af te vragen wat er achter een bepaald idee zit. Natuurlijk heeft het geen zin om nu te bedenken dat we de onbewuste programmering dat we niet kunnen vliegen willen doorbreken, want dat is een stap te ver en onze mind die dat nu wil. Maar het is wel onbewuste programmering. Dat we niet kunnen vliegen, dat we een berg niet kunnen verzetten, dat we niet over water kunnen lopen, dat we niet kunnen zingen en overal tegelijkertijd kunnen zijn, ALLES wat we niet kunnen is een gevolg van onbewuste programmering. We hebben de diep gewortelde overtuiging dat we dat niet kunnen, in ons onderbewustzijn!
We kunnen dus heel lang wachten tot we al onze gaven weer terug krijgen, tot we ons weer bewust worden van alles wat we in essentie zijn, maar we zullen hier toch echt wat werk voor moeten verrichten.
Het heeft geen zin om onbewuste programmering om te vormen naar nieuwe overtuigingen. Het heeft dus geen zin om heel vaak tegen jezelf te zeggen dat je wel kan vliegen net zolang totdat je er in gaat geloven. Tenminste, als iemand denkt dat dat wel werkt, proof me wrong. Maar in mijn ogen is dat allemaal het omvormen van onbewuste programmering in plaats van het te doorbreken. Als je heel vaak tegen jezelf zegt dat je wel in het openbaart durft te spreken (terwijl het je grootste angst is), kan het dat je erin gaat geloven, steeds meer en het je beter af lijkt te gaan. Maar niets van wat je spreekt komt dan uit je werkelijke kracht die voorbij gaat aan onbewuste programmering en vanuit het diepste van je ziel komt.
Wat kunnen we dus wel doen om onbewuste programmering te doorbreken? Stil te staan en te voelen wat nu op dit moment belangrijk is. De eerste stap naar het doorbreken van een stukje onbewuste programmering. Wat is hetgeen jou nu het meeste dwars zit?
Bij mij was het bijvoorbeeld mijn lichaam, ik had zo weinig energie en zorgde zo slecht voor mezelf en kwam er maar niet uit. Ik heb toen de intentie gezet om bewust te worden van de onbewuste programmering en langzaam werd het vanzelf allemaal helder en kwam de zelfhaat die eraan ten grondslag lag bloot te liggen. Net als toen met de maatschappij, ik was doodsbang voor de maatschappij en om te moeten werken, maar toen ik de intentie zette ontstond de verbinding vanzelf op het vlak waar zoveel angst zat en kreeg ik de kans met deze diepe onzekerheden en angsten in contact te komen en me bewust te worden, van herinneringen (welke nog slechts flitsen zijn) uit vorige levens. Maar alleen door uit mijn comfortzone te treden gaf ik die flitsen en de enorme pijnen de ruimte om door te komen en hebben ik door ontelbaar lagen van onzekerheid heen gewerkt.
Ik had heel veel ruimte en diende aspecten toe te laten in mijn leven om uit mijn innerlijke schulp te komen en de uiterlijke wereld zo de kans te geven samen te gaan met mijn innerlijke wereld, maar voor veel mensen is het ook andersom. Die gaan zo op in hun uiterlijke wereld dat er geen ruimte is voor hun innerlijke wereld en onderbewustzijn om door te komen. In dat geval dienen er misschien eerste knopen doorgehakt te worden. Wat is hetgeen je zo aan vast houdt terwijl het allang niet meer vruchtbaar is. Een hele hoop, dat durf ik zonder twijfel te zeggen, dat doen we allemaal.
Onbewuste programmering zorgt ervoor dat we een hele hoop niet aangaan omdat we onszelf wijs hebben gemaakt dat het niets voor ons is en om de leegte op te vullen blijven we in hetzelfde cirkeltje draaien van ervaringen en mensen waarbij we ons veilig voelen.
Let maar eens op, hoe vaak je jezelf wijsmaakt dat je iets niet kan, dat het niets voor je is, hoe vaak je iets gaat koken uit gewoonte in plaats van dat je de intentie zet iets nieuws te creeeren. We hebben onszelf wijs gemaakt dat we een recept nodig hebben om iets lekkers te maken. We hebben onszelf wijsgemaakt dat we niet van verjaardagen houden, terwijl we gewoon de angst om te verbinden (op niveaus waar we ons nog niet veilig voelen) niet onder ogen durven te zien. Als we de overtuiging hebben dat we niet van verjaardagen houden en daarom niet gaan dan blijft de angst en weerstand vast zitten. Als de we intentie zetten om door deze weerstand heen te gaan en vanuit die intentie naar de verjaardag gaan, maken we het vruchtbaar. Als we gewoon gaan uit verplichting, met tegenzin en er maar het beste van maken, dan niet, omdat we de onbewuste programmering niet blootleggen en dus geen ruimte geven. Waarom komt iets op ons pad? Wat voelen we erbij? Waarom houden we ergens niet van? Waar sluiten we ons voor af?
Het heeft geen zin om nu te bedenken dat we het zo en zo gaan aanpakken en allemaal plannen te maken van dingen die we aan willen gaan. Want dan komt het alsnog uit ons hoofd. Als we ons bewust willen worden van onbewuste programmering dan dienen we in mijn ogen het leven recht aan te kijken. Welke ervaring is echt vruchtbaar en waar houden we ons aan vast? Als er iets op ons pad komt waar we bang voor zijn, sta dan open om angst (of weerstand wat een buitenste laag is van de ui) toe te laten en deze ervaringen juist aan te gaan.
Let op je eigen gedachten en hoe je jezelf constant van alles wijsmaakt, ga daar steeds meer aan voorbij en zet de eerste stap. Waar klamp je je aan vast en is nodig om losgelaten te worden? Waar loop je voor weg en is nodig om nu aan te gaan? Verbreed je horzin, verbind je met alle aspecten van het leven en laat je onbewuste progammeringen los. Als je je nergens aan vast houdt is alles mogelijk!
Geschreven door,
Dore
Onbewuste programmering
31 augustus 2014 -
